Anoreksja i bulimia- dwie siostry samotności.
Autor: Dorota Trojan
Anoreksja jest bez wątpienia zaburzeniem psychicznym, którego przyczyna znajduje się zwykle w nieprawidłowych interakcjach z otoczeniem. Anoreksja jako choroba psychiczna wymaga profesjonalnej terapii prowadzonej pod okiem doświadczonego psychologa.
Chora na Anoreksję odbiera siebie jako osobę otyłą, gdy tak naprawdę może być chuda. Anoreksja wiąże się z obsesją w stosunku do jedzenia.
Anoreksja powoduje wycieńczenie organizmu, pozostawiające zwykle nieodwracalne uszkodzenia. Dochodzi do zmniejszania ilości zjadanego pożywienia, co koniec końców prowadzi do wychudzenia. Anorektyczki, pomimo tego, że się głodzą, stale myślą o czymś do jedzenia. Dziewczyny z anoreksją zmniejszają ilość spożywanego jedzenia, zjadają wyłącznie określone produkty, zazwyczaj dokładnie odmierzają ilość jedzenia a także przygotowują jedzenie w przesadnie pedantyczny sposób.
Prawdą jest, że anoreksja dotyczy zazwyczaj osób bardzo ambitnych i jednocześnie nadmiernie posłusznych. Anoreksję powinno się uważać za bardzo groźną chorobę. Wychodzenie z anoreksji wymaga cierpliwości i fachowego działania. Chora potrzebuje wyrozumiałości, ciepłego uczucia, wsparcia i przede wszystkim reakcji bliskich budujących wiarę we własne możliwości.
Następstwem anoreksji są wielorakie zmiany w organizmie. Najczęstsze konsekwencje to obniżenie wagi, spadek odporności, awitaminozy, pogorszenie wyglądu skóry, włosów i paznokci, zaburzenia miesiączkowania, odwapnienie kości i w najtrudniejszych przypadkach śmierć z głodu. Z tego powodu bardzo istotne jest podawanie chorej suplementów diety zawierających witaminy i minerały, aminokwasy i antyoksydanty. Nieocenione w tych przypadkach są soki i preparaty naturalne zawierające nieprzebrane bogactwo składników odżywczych, a przy tym możliwą do zaakceptowania przez chorą ilość kalorii.
Często bywa tak, że anoreksja przeplata się z bulimią. Dla osoby chorej na bulimię jedzenie jest największym wrogiem, a jednocześnie źródłem największej rozkoszy. W trakcie ataku bulimik może zjeść dosłownie wszystko. Miesza w tym samym posiłku np. ciastka z rybami albo czekoladę ze śledziami. Po ataku pojawia się moment poczucia winy i bulimiczka próbuje się pozbyć jedzenia przez wymioty albo środki przeczyszczające.
Zarówno anoreksja jak i bulimia są diagnozowane najczęściej w późnym etapie choroby. Anorektyczki i bulimiczki zazwyczaj sprytnie się maskują, przygotowują misterne plany i dbają niesamowicie o zachowanie tajemnicy. W okresie, gdy ciało jest już nienormalnie szczupłe i zwraca uwagę otoczenia, anorektyczki i bulimiczki są w zaawansowanym stadium choroby.
